حاشیه‌های تقسیم سهم بازیکنان و مربیان؛ پاداش ملی‌پوشان در جام جهانی 1978 چه شد؟
به گزارش فوتبال 360، شاید چنین تصور شود که با توجه به ورود پول‌های هنگفت به فوتبال، چند سالی بیش نیست که مباحثی مانند پاداش بازیکنان و اعضای تیم ملی از جام جهانی مطرح می‌شود اما این بحث از سال‌ها پیش، یعنی زمانی که پول کلانی به شکل امروزی در فوتبال وجود نداشت، موضوع بحث بوده است.
داستان پاداش بازیکنان چه بود؟
پس از صعود تیم ملی ایران به جام جهانی 1978، فدراسیون فوتبال ایران پاداش صعود به جام جهانی را دریافت کرد اما هیچ سهمی به بازیکنان تیم پرداخت نشد. بازیکنان تیم ملی در اعتراض به این تصمیم فدراسیون دست به اعتصاب زدند و حتی چند روزی را تمرین نکردند. بازیکنان بر این باور بودند که پاداش صعود به جام جهانی حق آن‌هاست زیرا تیم ملی با تلاش آن‌ها به جام جهانی صعود کرده است؛ اما فدراسیون فوتبال نظر دیگری داشت و پرداخت پاداش به بازیکنان را موجه نمی‌دانست. در این میان، حشمت مهاجرانی سرمربی وقت تیم ملی ایران با بازیکنان صحبت می‌کند و به آن‌ها قول می‌دهد که سهم‌شان را از فدراسیون خواهد گرفت.
بازی‌های جام جهانی 1978 در خرداد 1357 و چند ماه پیش از وقوع انقلاب ایران برگزار شد. پس از پایان این رقابت‌ها و بازگشت تیم ملی، بحث پاداش‌ها و درآمدهای جام جهانی و نحوه تقسیم آن بین بازیکنان و کادرفنی همواره مطرح بود. اما پیش از آنکه فیفا درآمد ایران از این بازی‌ها را به فدراسیون فوتبال ایران پرداخت کند، تحولات سیاسی و انقلاب ایران به وقوع پیوست.
ملی‌پوشان: روی حرف حشمت‌خان حساب کرده‌ایم
کاپیتان تیم ملی در جام جهانی در خصوص پاداش بازیکنان گفته بود: «من هم مثل همه شنیده‌ام که از قبل چاله‌هایی برای این پول کنده‌اند و حتی به من گفتند که می‌خواهند با پرداخت مبلغی در حدود 10 هزار تومان قضیه را خاتمه دهند. هر وقت هم به مسئولین در این‌باره حرفی می‌زنیم، می‌گویند هنوز که پولی نیامده، اجازه بدهید اول پول بیاید. حتی حشمت‌خان هم همین حرف را می‌زند، من مطمئن هستم حشمت‌خان کاری که نتواند انجام دهد، قول آن را نمی‌دهد. در حال حاضر بهترین کار این است که منتظر رسیدن پول باشیم، اگر پول رسید و چیزی به ما ندادند، همه حرف‌هایم را خواهم زد».
حسن روشن هم در این خصوص اظهار داشت: «11 ماه است گرفتار تیم ملی هستم و ریالی دریافت نکردم. صندوق فدراسیون از پاداش صعود به جام جهانی پُر شده اما چیزی به ما نرسیده؛ پیش از جام جهانی چندین‌بار ورزشگاه 100 هزار نفری آزادی در بازی‌های ملی پُر شده اما پولی به ما پرداخت نشده است. فدراسیون حتی از پولی که فیفا به حسابش ریخته، به بهانه آماتور بودن چیزی به بازیکنان پرداخت نمی‌کند. ما از چند طرف ضرر کردیم، فدراسیون پاداشی به ما نمی‌دهد، باشگاه هم به خاطر اینکه در خدمت تیم ملی بودیم پولی پرداخت نمی‌کند و قید زن و بچه خودمان را هم زدیم؛ کسی هم نیست که به داد ما برسد».
غفور جهانی، دیگر ملی‌پوش ایران در جام جهانی هم با ابراز نارضایتی از وضعیت مالی بازیکنان گفته بود: «پس از بازگشت از فرانسه، بازیکنان در هواپیما با مهاجرانی در خصوص درآمد بازیکنان صحبت کردند. نمی‌خواهم کاسه‌گدایی دست بگیرم و زندگی خود را برای همه شرح دهم، اما وقتی برخی از بازیکنان متوجه وضعیت من شدند، بسیار مصمم شدند تا موضوع را به مربی تیم ملی اطلاع دهند. حشمت‌خان هم گفته بود در تهران موضوع را حتما پیگیری خواهد کرد. حتی گفته شد که حشمت مهاجرانی قول 75 درصد پاداش صعود به جام جهانی را برای بازیکنان گرفته است. من صورتم را با سیلی سرخ نگه داشته‌ام اما این‌بار کارد به استخوانم رسیده و دیگر تحمل ندارم. بی‌پرده می‌گویم که بنده روی قول حشمت‌خان حساب کردم و بابت این قول، چک داده‌ام در واقع این پول را قبلاً خرج کرده‌ام».
سرانجام پول‌های آرژانتین رسید
سرانجام حدود 10 ماه بعد پاداش بازی‌های تیم ملی در جام جهانی به بازیکنان رسید اما بسیار کمتر از تصور آن‌ها بود. طبق تصمیم فدراسیون فوتبال، سهم هر یک از بازیکنان مبلغ 30 هزار تومان بود. مبلغ 35 هزار تومان برای مربی و 15 هزار تومان هم برای کمک‌مربی تیم ملی در نظر گرفته شد که پس از اعتراض شدید اصغر شرفی، پاداش این مربی هم به 30 هزار تومان افزایش یافت. بر اساس جدولی که از سوی سازمان ورزش تهیه شده بود، به هر یک از مربیان جام تخت جمشید مبلغ 100 هزار ریال و به بازیکنان تیم‌های دسته اول و دوم تخت جمشید هم مبالغی بین 15 تا 50 هزار ریال پرداخت می‌شد.
وقوع انقلاب تأثیر بسیار زیادی در نحوه تقسیم پاداش‌ها بین بازیکنان داشت. یکی از موارد جالب در خصوص پاداش بازیکنان لژیونر بود. طبق تصمیم سازمان ورزش، پاداش بازیکنانی نظیر آندرانیک اسکندریان و ایرج دانایی‌فرد که در خارج از مملکت فوتبال بازی می‌کنند، به خانواده شهدای ورزش ایران هدیه شد. نکته جالب دیگری در این تقسیم بندی، سهم حسین فکری رئیس تربیت بدنی تهران بود که به عنوان مربی تراکتورسازی مبلغ 100 هزار ریال به عنوان پاداش دریافت کرد.
