متمرکز، هماهنگ و جسور مثل تراکتور؛ به دراگان احترام بگذارید!

به گزارش فوتبال 360، حوالی دقیقا (13+90) بود که زایدالوصف‌ترین خوشحالی دراگان اسکوچیچ را مشاهده کردیم. تراکتورِ او از اشتباه حریف نهایت بهره را برد و در اهواز به صورت غیررسمی قهرمانی‌اش در بیست‌وچهارمین دوره لیگ برتر را قطعی کرد. بیایید حواشی اطراف باشگاه تبریزی را برای چند دقیقه کنار بگذاریم و سراغی از رای صادر نشده بیرانوند، عدم محرومیت شجاع خلیل‌زاده و حرکات عجیب خداداد عزیزی نگیریم و صرفا به تیمی که مرد کروات درست کرده، بپردازیم. تیمی که بهترین مدل بازی را به منصه ظهور گذاشته و شایسته قهرمانی است.

تمرکز کامل و عدم توجه به حذف‌شدن‌ها و حاشیه‌ها

تراکتور خیلی زود و در خانه از جام حذفی کنار رفت و در لیگ قهرمانان آسیا2 نیز علی‌رغم شروع خوبی که داشت، در یک‌چهارم نهایی به دست التعاون با مسابقات وداع کرد. از سویی دیگر شاهد حواشی زیادی پیرامون آن‌ها بودیم که ابتدا درباره‌اش صحبت شد. با این وجود تقریبا هیچ‌وقت تیم دراگان اسکوچیچ و شاگردانش تمرکز خود را در لیگ برتر از دست ندادند و با ذهنیتی درست به مصاف رقبا رفتند. حتی توقف‌هایی که خصوصا در نیم‌فصل دوم داشتند هم نتوانست تی‌تی‌ها را از مسیرشان منحرف کند. نمونه عیان این ماجرا شکست در تهران مقابل پرسپولیس و همچنین توقف در یزد برابر چادرملو بود. قرمزها پس از هر 2 دیدار مذکور به 2 پیروزی متوالی دست یافتند تا نشان دهند به چیزی جز کسب اولین قهرمانی لیگ فکر نمی‌کنند.

نمایش خوب، تحت فشار رقبا

سپاهان و استقلال خصوصا طی ادوار اخیر فاصله‌ای تا کسب قهرمانی در لیگ نداشتند اما فشاری که از سوی پرسپولیس به آن‌ها وارد می‌شد، کاری می‌کرد تا در بزنگاه‌ها و در هفته‌های پایانی دچار مشکل شوند و صدر را به سرخ‌پوشان تهرانی تقدیم کنند. این‌بار اما مرد کروات وارد این منجلاب نشد و در شرایطی که فشار شدیدی را از سوی پرسپولیس و سپاهان تحمل می‌کرد، عملکرد مطلوبی را به منصه ظهور گذاشت و رتبه نخست را از کف نداد. بدون شک مدیریت دراگان و تجربه بازیکنان، مسبب رفتار حرفه‌ای تراکتور در این برهه حساس بود.

نمایش جذاب در بیرون از خانه

پرسپولیس، تنها تیمی بوده که موفق شده در این فصل تراکتور را بیرون از تبریز شکست دهد. نساجی و چادرملو نیز با یک امتیاز از زمین خارج شدند اما دیگر تیم‌ها همگی در لیگ بیست‌وچهارم مقابل پرشورها باخت را پذیرفته‌اند که آخرین قربانی فولاد خوزستان بود. تیمی که در خانه‌اش توانست هم سپاهان و هم پرسپولیس را متوقف کند اما یارای مقاومت برابر تی‌تی‌ها را نداشت. البته نباید فراموش کرد که تیم تحت هدایت یحیی گل‌محمدی در تبریز به پیروزی دست یافته بود. به هر ترتیب یکی از عوامل اصلی موقعیت فعلی تیم اسکوچیچ، نمایش درخشان‌شان در پیکارهای بیرون از تبریز بوده است. آن‌ها با رویکردی تهاجمی و برای کسب 3 امتیاز در اکثر مسابقات به زمین رفتند و مزد جسارت خود را گرفتند.

آن‌ها در همه فاکتورها صدرنشین هستند

بیش‌ترین امتیاز، بیش‌ترین برد، بیش‌ترین گل زده، کم‌ترین گل دریافتی، آقای پاس گل، یکی از صدرنشینان جدول آقای گل‌ها و بیش‌ترین کلین‌شیت‌کننده، بخش قابل توجهی از فاکتورهایی است که تراکتور توانسته در آن‌ها گوی سبقت را از حریفان لیگ برتری‌اش برباید و در رتبه نخست قرار بگیرد. این یعنی دراگان و شاگردان، بی‌جهت در آستانه قهرمانی قرار نگرفته‌اند و در موارد گوناگون تیمی و فردی، صاحب بهترین عملکرد بوده‌اند. 

از احیای بازیکنان افت کرده تا ایجاد هارمونی بین جدیدها و قدیمی‌ترها

تراکتور در تمام خطوط تیم یک‌پارچه و هماهنگی بوده و این مساله در فصل گذشته قابل رویت نبود. نفراتی چون امیرحسین حسین‌زاده، محمد نادری، مهدی هاشم‌نژاد و عارف آقاسی به طرز حیرت‌انگیزی پیشرفت کردند و جزو بهترین‌های لیگ شدند. بازیکنان جدید هم توانستند خیلی زود خود را در تیم حل کنند که مهم‌ترین آن‌ها مهدی ترابی و دانیال اسماعیلی‌فر بودند. از طرفی اکثر مهره‌های خارجی به خدمت گرفته شده هم کیفیت مناسبی از خود ارائه دادند و در خطوط مختلف به داد پرشورها رسیدند. اوضاع فنی تی‌تی‌ها به گونه‌ای بوده که حتی محرومیت علیرضا بیرانوند و شجاع خلیل‌زاده هم نمی‌توانست خلل چندانی در موفقیت این تیم، حداقل در داخل زمین ایجاد کند. بیرو با وجود اینکه بیش‌ترین کلین‌شیت را به ثبت رسانده اما به غیر از یک یا 2 بازی خاص، نمایش شگفت‌انگیز دیگری نداشته و حتی روی دریافت چند گل مقصر بوده است. ماجرای شجاع خلیل‌زاده نیز به همین شکل بوده و خروجی خوب قرمزپوشان در فاز تدافعی، ماحصل سازماندهی درستی بوده که کادرفنی تراکتور ایجاد کرده است.

اسکوچیچ بازهم خودش را ثابت کرد

برای اولین‌بار در ملوان او را شناختیم. همراه با قوهای سپید انزلی بهترین مقام تاریخ باشگاه در آن مقطع زمانی را به ارمغان آورد. سپس در فولاد نتیجه معقولی گرفت و در گام بعدی نوبت به فینالیست شدن با تیم لیگ یکی خونه‌به‌خونه رسید. نمایش مطلوب با صنعت نفت کاری کرد که ناگهان سر از تیم ملی فوتبال ایران دربیاورد. او تیم آشفته و رها شده مارک ویلموتس را تحویل گرفت و با کسب نتایجی درخشان به جام جهانی رساند اما اعتماد بازیکنان و مدیران را جلب نکرد و پستش را از کف داد. اسکوچیچ مدتی از فوتبال ایران دور شد اما با انگیزه‌ای بزرگ بازگشت و حالا پس از چندماه با انجام دادن ماموریتی بسیار مهم می‌تواند سرانجام احترامی که مستحقش بود را از فوتبال‌دوستان ایرانی دریافت کند. احترامی که رفتارهای زشت خداداد عزیزی و مهربانی بیش از حد فدراسیون با علیرضا بیرانوند و شجاع خلیل‌زاده هم نمی‌تواند خدشه‌ای به آن وارد کند.