محصول مدیریت «درویش» و سرمربیگری «کارتال» در پرسپولیس؛ هیچ!
به گزارش فوتبال 360، هفته سیام و پایانی رقابتهای لیگ برتر در شرایطی به پایان رسید که پرسپولیس در ورزشگاه آزادی به مصاف هوادارِ از پیش سقوط کرده رفت و با 2 گل به برتری رسید. این برد میتوانست در حالت عادی، نجاتدهنده فصل سینوسی پرسپولیس باشد ولی «عایدی» خاصی نداشت؛ چراکه در دیدار همزمان، سپاهان در اصفهان با نتیجه 3 بر یک از سد استقلال گذشت و عنوان دومیاش در جدول لیگ برتر را قطعی کرد. به این ترتیب، پس از تراکتور که عنوان قهرمانی را به دست آورد و سهمیه مستقیم لیگ نخبگان آسیا را هم همینطور، این تیم سپاهان بود که به واسطه نتایج بهتر در بازی رودررو، باوجود همامتیاز شدن با پرسپولیس، در پله دوم ایستاد و به مرحله پلیآف لیگ نخبگان آسیا رفت.
«هیچ» برای پرسپولیس
به این ترتیب، پرسپولیس در این فصل یک ناکام مطلق لقب گرفت. فصل عجیب آنها از لیگ نخبگان آسیا استارت خورد؛ جایی که در میان بهت هوادارانشان حتی نتوانستند جزئی از 8 تیم پایانی این تورنمنت باشند. در روزهایی که همین استقلالِ بحرانزده بالاخره از مرحله گروهی همان رقابتهای آسیایی یک گام جلوتر رفت، پرسپولیس حذف زودهنگامی را در آسیا تجربه کرد.
این «حذف» تنها نقطه فاجعه پرسپولیس در این فصل نبود؛ شرایط برای آنها در جام حذفی هم مشابه پیش رفت و این تیم در میانه همان رقابتها توسط سپاهان از گردونه این جام کنار رانده شد. در لیگ برتر هم که چندبازی بد و چندین امتیاز از دست رفته، پرسپولیس را از چرخه مدعیان خارج کرد تا این بار در فاصله 2 هفته مانده به پایان، تراکتور قهرمانیاش را مسجل کند و هیچ امیدی برای پرسپولیس در این لیگ باقی نگذارد.
سهمیه هم پَر!
آخرین امید پرسپولیس برای نجات این فصل، همین دیدارهای هفته پایانی بود. آنها امیدوار بودند سپاهان در اصفهان، مقابل استقلال امتیاز از دست دهد، تا خودشان با برتری مقابل هوادار به پلیآف لیگ نخبگان آسیا برسند. پرسپولیس اگرچه سخت ولی در دقایق پایانی ماموریتِ بُرد را کامل کرد ولی سپاهان اجازه رویاپردازی بیشتر به سرخپوشان تهرانی نداد و کار را در خانه یکسره کرد. آخرین امید پرسپولیس هم به این ترتیب نقش برآب داشت تا قهرمان فصل گذشته که چندین فصل بهترین نماینده ایران در آسیا به شمار میرفت، به معنای واقعی دست خالی، فصل 24 را به پایان برساند.
کارنامه بحثبرانگیز درویش و دانش فنی کارتال
پرسپولیس در این فصل، شرایط خاصی را تجربه کرد؛ این تیم که سالهای اخیر به واسطه ثبات نسبی که ایجاد کرده بود به قهرمانی و موفقیت عادت کرده بود، رفتهرفته از این اصل عدول کرد. دستبرقضا بخش زیادی از این بههمریختگی هم محصول مدیریت رضا درویش در این باشگاه است؛ از آن داستان عدم حمایت از یحیی گلمحمدی گرفته تا از دست دادن اوسمار، انتخاب بحثبرانگیز خوان کارلوس گاریدو، اخراج این مربی اسپانیایی و هزینه زیاد برای به خدمت گرفتن مربی ترک تباری به نام اسماعیل کارتال.
کارتال هم در روزهایی که باید ورق را به سود پرسپولیس برمیگرداند، بیماری تعدادی از بازیکنانش را بهانه کرد. البته که او برای نجات فصل پرسپولیس باید در جدال آخر با سپاهان در لیگ برتر، برنده آن بازی 6 امتیازی میشد که باز هم دانش فنیاش برای برتری مقابل اصفهانیها کافی نبود. نتیجه شد آنکه هواداران به اصل این اتفاقات ناخوشایند برگردند و از سکو، علیه رضا درویش، مدیرعامل فعلی این باشگاه شعار اعتراضی سر دهند. پرسش اصلی ولی اینجاست که اگر گاریدو میماند و هزینه 2.2 میلیون دلاری برای یک و نیم فصل به پای کارتال که چندان تفاوتی در پرسپولیس ایجاد نکرد، نمیریخت، آیا شرایط پرسپولیس بدتر از این میشد؟