سلسائو بلیت آمریکا را گرفت؛ شب توقف مسی و آلبی سلسته

به گزارش فوتبال 360، بازگشت مسی؛ این تیتری بود که فوتبال آمریکای جنوبی را تحت تاثیر قرار داد. مقدماتی جام جهانی 2026 در منطقه آمریکای جنوبی شب گذشته با 4 مسابقه ادامه پیدا کرد. آرژانتین به مصاف کلمبیا رفته بود و برزیل هم میزبان پاراگوئه بود. آلبی سلسته از پیش صعود کرده به عنوان مدافع عنوان قهرمانی، شوق بازگشت کاپیتان بزرگ را دنبال می‌کرد و سلسائو هم با رویای بهتر شدن شرایط در کنار کارلو آنچلوتی به میدان آمد. کلمبیا ایستادگی کرد، برزیل اولین برد به همراه آنچلوتی را به دست آورد و اکوادور هم با یک تساوی به همراه برزیل به جام جهانی صعود کردند. تکلیف همه صعود کننده‌های مستقیم منطقه آمریکای با نزدیک شدن رقابت‌های مقدماتی در این منطقه در حال روشن شدن است.

توقف مسی

مرد اول نیمکت آرژانتین با وجود سن و سال نه چندان زیادش، حریف را خوب می‌شناخت و قبل از بازی درست می‌گفت با یکی از بهترین تیم‌های دنیا مواجه می‌شود. کلمبیا در خاک آرژانتین، کم‌ترین هراسی از مدافع عنوان قهرمانی جهان حتی با حضور لیونل مسی نداشت. از همان دقایق نخست بازی برابری و حتی در دقایقی بهتر را نسبت به میزبان بزرگ خودشان به نمایش گذاشتند. تماشای پاس‌کاری‌های منظم و برنامه‌ریزی شده، تکنیک فردی بازیکنان و انگیزه و هیجان ستاره‌های کلمبیا با حضور رودریگس و دیاس، بینندگان را به وجد می‌آورد و بازی دقیقه به دقیقه حرف‌های اسکالونی را تایید می‌کرد. میزبان با همه قوا به میدان آمده بود. لیونل مسی هم در فرم خوبی به پیراهن تیم ملی بازگشت. فوق‌ستاره تیم ملی آرژانتین در صحنه‌هایی از بازی با عبور از چندین بازیکن و تکرار این نمایش محبوب خودش، گوشه‌ای از بهترین روزها را به تصویر می‌کشید تا دیاس تصمیم گرفت روح مسی را به امانت بگیرد. ستاره لیورپولی کلمبیا و گزینه مورد نظر بارسلونا برای خرید، برای یک دقیقه تبدیل به لیونل مسی تیمش شد، دفاع آرژانتین را تار و مار کرد و با عبور از چند بازیکن و ضربه‌ای دقیق، مارتینس را به زانو در آورد. کلمبیا  در بوینس‌آیرس در پایتخت تیم قهرمان جهان به گل اول رسید و از حریف پیش افتاد. نیمه اول مسابقه با همین نتیجه به پایان رسید. نیمه دوم عرصه حملات بیش‌تر آرژانتینی‌ها برای جبران بود اما میهمان هم زهر ضد حملاتش را به رخ شاگردان اسکالونی می‌کشید. مسی و یارانش ناگزیر بودند دست به عصا حمله کنند و در امتداد همین بازی محتاطانه و با تقلای جلوگیری از حملات کلمبیا، انزو فرناندس با بازی خطرناک از زمین مسابقه اخراج شد. حالا آرژانتین بود و مسی و یک گره پیچیده. نباید در خانه می‌باختند؛ آن هم چند روز پس از قهرمانی پرتغال و رونالدو در لیگ ملت‌ها! در نهایت نه مسی و نه آلوارس، این تیاگو آلمادا بود که نشان داد قرار است ستاره سال‌های پیش روی تیم ملی کشورش باشد. آلمادا موفق شد، چند دقیقه پس از تعویض مسی با پاس پالاسیوس و روی حرک انفرادی خودش دروازه حریف را باز کند و هواداران آرژانتین را از شرمندگی و دلسرد به خانه بازگشتن نجات دهد. بازی با همین نتیجه پایان یافت و کلمبیا در مرز صعود به جام جهانی قرار گرفت.

اولین برد کارلتو

آنها منتظرند. منتظر جادوی آنچلوتی تا سلسائو را دوباره تبدیل به همان تیمی کند که با ارائه جوگوبونیتو به کسب عناوین می‌اندیشد. برزیل پس از یک تساوی مقابل اکوادور با آنچلوتی، برای باور کردن به قابلیت‌های مرد ایتالیایی و در مسیر جلوگیری از تردید درباره مربی خارجی، نیاز مبرم به یک پیروزی داشت. پاراگوئه مدعی صعود را در خانه در مقابل خودشان می‌دیدند. بازی از همان دقایق نخست تحت تاثیر حملات سلسائو قرار گرفت و شاگردان کارلتو نبض جریان را به دست گرفتند. حمله پشت حمله از سوی آن‌ها رقم می‌خورد اما اغلب این حملات، چنان که گویی هنوز  تئوری‌های تاکتیکی سرمربی جدید به پختگی در این تیم نرسیده باشد، زهر کافی را برای باز کردن دروازه حریف نداشتند. برزیل روی توانایی فردی بال‌هایش برای گلزنی تلاش می‌کرد. با نفوذ از جناحین و نزیدک شدن به دروازه رقیب، سعی داشتند پاس رو به بیرون یا پاس مستقیم به نزدیکی دروازه را برای گلزنی بیازمایند. در نهایت این آزمون با ضربه وینیسیوس در دقیقه 44 مسابقه نتیجه داد و برزیل با برد به رختکن رفت. حریف در نیمه دوم هم حرف چندانی برای گفتن نداشت و برزیلی‌ها با حفظ نتیجه و ارائه یک بازی منطقی در این نیمه به حفظ نتیجه پرداختند. میزبان بزرگ مسابقه با ثبت اولین برد دوران خاص حضور آنچلوتی به جام جهانی 2026 رسید و مسافر ایالات متحده برای تابستان سال بعد شد. اکوادور هم در بازی دیگری به تساوی دست پیدا کرد و به همراه برزیل و آرژانتین، جمع صعود کننده‌های منطقه آمریکای جنوبی را به عدد 3 رساند.