کنکاشی در انتقال موفق قدرت روی نیمکت لیورپول؛ مربی مهم نیست؟
به گزارش فوتبال ۳۶۰، چند هفته دیگر، لیورپول دوباره قهرمانی‌اش را جشن می‌گیرد اما این‌بار با چهره‌هایی تازه؛ فن‌دایک جام را بالا می‌برد، بیش‌تر ترکیب تیم تغییر کرده،و هواداران در ورزشگاه حضور دارند. اسلوت جای کلوپ را گرفته. مردی بسیاری تصور می‌کردند ناکام خواهد بود اما لیورپول، برخلاف پیش‌بینی‌ها، قهرمان شد و ثابت کرد وقتی از مربیان صحبت می‌کنیم، هنوز چیزهای زیادی را نمی‌دانیم.
نظریه‌ای درباره مربیان
ما مربیان را بیش از حد جدی می‌گیریم. شکست را تقصیر آن‌ها می‌اندازیم و پیروزی را شاهکارشان می‌دانیم. فوتبال، بیش از آن‌که تحت کنترل مربی باشد، در اختیار بازیکنان است. یوهان کرایف، که به‌نوعی پدر فوتبال مدرن و شاید تأثیرگذارترین چهره‌ی تاریخ این ورزش به‌شمار می‌رود، یک‌بار گفت: «اگر بازیکنانت بهتر از بازیکنان حریف باشند در ۹۰ درصد مواقع برنده می‌شوی!»
کارلو آنچلوتی، بیش از هر مربی دیگری لیگ قهرمانان اروپا را برده و می‌گوید: «برای من کاملاً روشن است ۲ نوع مربی وجود دارد؛ آن‌هایی که هیچ کاری نمی‌کنند و مربیان آسیب‌زننده. من سعی می‌کنم جزو دسته اول باشم. فوتبال برای بازیکنان است. می‌توانی استراتژی مشخصی ارائه کنس اما در نهایت، کیفیت و تعهد خود بازیکنان، تعیین‌کننده است.»
لیورپول با استخدام یورگن کلوپ طی ۵ سال موفق شد تمام جام‌های ممکن را فتح کند اما همان‌طور که ایان گراهام در کتابش با عنوان «چگونه لیگ برتر را ببریم» می‌نویسد: «شواهد نشان می‌دهد یک مربی خوب با در نظر گرفتن کیفیت بازیکنان تحت اختیارش، می‌تواند تنها چند امتیاز به تیم در هر فصل اضافه کند.»
در یک مطالعه جدید ارائه شده در کنفرانس آنالیز ورزشی اسلون، نوشته جورج فریج، تلاش شده بود با در نظر گرفتن استعداد بازیکنان و تصادفی‌بودن گلزنی، تأثیر واقعی مربیان جدا شود. این مقاله نشان داد بیش‌تر مربیان در میانه طیف قرار دارند؛ یعنی تأثیر قابل‌توجهی نه مثبت و نه منفی بر عملکرد تیم‌هایشان ندارند.
چگونه لیورپول قهرمان شد؟
هیچ‌کس واقعاً نمی‌داند مربیان چقدر تأثیر دارند؛ نه بیرونی‌ها و نه حتی خودشان. حتی اگر همه‌چیز را هم بدانیم، پیش‌بینی موفقیت‌شان آسان نیست. اما حالا که به گذشته نگاه می‌کنیم، آرنه اسلوت دقیقاً همان ادامه‌دهنده راه کلوپ است.
در پایان دوران کلوپ، لیورپول با مشکلاتی روبه‌رو بود؛ از تصمیمات نقل‌وانتقالی دور از رویکرد داده‌محور گرفته تا افزایش مصدومیت‌ها به‌دلیل سبک تمرینی سنگین. برخی بازیکنان دیگر با رویکرد احساسی او ارتباط نمی‌گرفتند. حتی از دوران پیش‌فصل هم بازیکنان لیورپول درباره‌ی اینکه چقدر برنامه‌های روشن اسلوت و توجهش به جزئیات را دوست دارند، صحبت کرده‌اند.
اسلوت نه‌تنها خلأ سبکیِ مربی‌گری را پُر کرد، بلکه رویکرد متفاوتش در تمرینات و مدیریت بازی به تیم کمک کرد تا از بحران مصدومیت در امان بماند. البته بخشی از این مسئله به شانس برمی‌گردد.
در اوج دوران خریدهای موفق لیورپول، ۳ نفر تصمیم‌گیرنده اصلی بودند؛ کلوپ از کادر فنی، مایکل ادواردز از بخش مدیریتی و مایک گوردون از سوی مالکیت. این ساختار با رفتن ادواردز و تمرکز FSG بر فروش باشگاه در سال ۲۰۲۲ فروپاشید و کلوپ جای خالی را پُر کرد. حالا ادواردز بازگشته اما این‌بار به‌عنوان مدیر اجرایی کل.یعنی در نقش سابق گوردون و ریچارد هیوز، که توسط ادواردز انتخاب شده، جایگاه پیشین ادواردز را به‌دست آورده.
در حال حاضر، آرنه اسلوت بیش از کلوپ با شرایط فعلی لیورپول همخوانی دارد اما مسیر باشگاه بدون کلوپ به اینجا نمی‌رسید. او با قرار دادن بهترین بازیکنانش در موقعیت‌های مناسب و سبک بازی جسورانه، پایه‌گذار موفقیت‌های اخیر بود. کلوپ نقشی کلیدی در جذب ستاره‌هایی مثل صلاح، آلیسون و فن‌دایک داشت؛ بازیکنانی که هنوز هم در حال درخشش‌اند. ممکن بود اگر کلوپ می‌ماند، آن‌ها باز هم قهرمان شوند.
اما به‌نوعی، خود لیورپول پیش از این به پرسش «مربی‌ها چقدر اهمیت دارند؟» پاسخ داده و این پاسخ را نه با قهرمانی دوباره در لیگ یا تمدید قرارداد با صلاح یا فن‌دایک، بلکه تقریباً یک سال پیش، تنها چند روز پس از خداحافظی کلوپ ارائه کرد؛ وقتی اسلوت را استخدام کردند!
